Ö÷²¥´óÐã

Bheir mi hò air m’ orradh hò
Hao ill ò air m’ orradh fhèin
Dh’fhalbhainn fhèin air m’ orradh hò
Thogainn fonn ’s gun ceannaichinn sprèidh.

Tha mi air m’ orradh an-dràst’
On a dh’fhàg iad mi leam fhèin
Is mi ’n Uibhist ceannach bhà
’S ceud nam làimh dem chreideas fhèin.

Nuair a chunnaic mi mar bh’ ann
An crodh cho gann air an fhèill
Ghabh mi na h-eich às an ceann
‘S air mo làimh cha robh mi ’n èis.

Dh’aithnichinn an t-agh dubh no ruadh
Dathte air suaicheantas a bhèin;
Speir mholach, leathann, gharbh,
Bhiodh e searbh mar biomaid rèidh.

E bhith leathann os a chionn,
Goirid on dà shùil a bheul;
Fionnadh dualach, tiugh ’s e dlùth
Gun bhith fon a’ ghlùin ach rèis.

Aisne leoghar, dhomhainn, chrom
Trusadh na chom air an fhèill;
Togail ann a suas gu bhàrr
Aigeannach na nàdar fhèin.

Thug mi gaol don cheàird cho mòr
’S nam biodh mo stòras da rèir
Dh’fhàgadh e mi rithist òg
’G iomain dròbh is iad leam fhèin.