Ö÷²¥´óÐã

Ac wedi'r bwydo trodd y gair yn
ochenaid tawel bodlon - gall unrhyw beth
fod yn fwy o ddirgelwch na hyn?

Ac wedi'r ochenaid, cydiai'r fam yn
y bysedd celfydd oedd unwaith wedi
llunio mynyddoedd a naddu creigiau -
gall unrhyw beth fod yn fwy o ryfeddod na hyn?

A'r llygaid trwm yn cau - gall
unrhyw beth fod yn fwy heddychlon na hyn?
A'r fam yn ei anwesu'n gynnes - gall
unrhyw beth fod yn fwy cariadus na hyn?

A'r tad yn gwylio'n ofalus - gall
unrhyw beth fod yn fwy urddasol na hyn?
A Duw yn gwenu'n dyner - gall unrhyw beth
fod yn fwy tangnefeddus na hyn?

Ond heblaw am Joseph gwyddai neb arall am boen, dioddefaint a llawenydd Mair. Oni bai am griw bach o fugeiliaid oedd yn digwydd bod ar ddihun, doedd neb arall wedi uno i ganu gyda'r angylion, hyd yn oed os oeddent ychydig mas o diwn.

A digwyddodd i dri dieithryn mewn gwlad bell edrych i fyny a sylwi ar ryw olau anghyffredin yn yr awyr neu ni fyddai neb wedi bwrw golwg ar y seren yn llithro heibio.

Felly yn nhawel ddinas Bethlehem, cymerodd Duw ei le ynghanol y ddynoliaeth. Ac mae wedi bod yn ein canol ni ers hynny. Gobeithio'n wir, y bydd y Nadolig hwn yn gyfle i bawb ohonom blygu'n isel er mwyn cael trem ar Waredwr byd, ac yn ei ochenaid, i ni wybod o'r newydd bod cariad yn drech na chasineb, bod tangnefedd gan fil o weithiau yn rhagori ar rwygiadau, a bod bywyd yn eiddo i bwy bynnag sy'n cyfri lesu'n frawd a Duw'n Dad.

Nadolig Llawen.

Ymddangosodd yr erthygl hon ym mhapur bro Llais yn Rhagfyr 2004.